به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ داستان «ویلسون کله‌پوک و دوقلوهای شگفت‌انگیز» با ترجمه  امیرحسین وزیری از سوی نشر چشمه منتشر شد.
 

بسیاری از مخاطب‌های کتاب در ایران، تواین را با رمان ماجراهای هاکلبری فین می‌شناسند. رمانی که بر اساس آن کارتون ساخته شد و خیلی‌ها را از خواندن این رمان تحسین‌برانگیز با ترجمه عالی نجف‌دریابندری بی‌نیاز کرد. تواین  رمان‌نویس، داستان کوتاه‌های جذاب و خواندنی دارد و از آن جمله مجموعه‌ داستان کوتاه‌های خواندنی و جذاب این  نویسنده کتاب «خاطرات آدم و حوا» است. این  کتاب تاکنون به قلم حسین علیشیری در نشر دارینوش و علی‌مسعودی‌نیا در نشر چشمه منتشر شده است.
 
کتاب «ویلسون کله‌پوک و دوقلوهای شگفت‌انگیز» تازه‌ترین ترجمه اثر داستانی این نویسنده است. مالکوم بَردبِری، استاد مطالعات امریکا در دانشگاه ایست آنگلیا درباره این رمان می‌گوید «ویلسون کله‌پوک داستانی برخاسته از دوران تاریک سال‌های آخر فعالیت مارک‌تواین و در واقع بهترین محصول آن دوران است. او قسمت بیشتر این داستان را در ناکام‌ترین دهه‌ی زندگی‌اش، دهه‌ی ۱۸۹۰، نگاشته است. در ان دوران او آخرین سال‌های دهه‌ی پنجم زندگی‌اش را سپری می‌کرد، متحمل چندین دشواری و شکست مالی شده بود و همچنین مدت هفت سال بود که به منظور صرفه‌جویی در مخارج زندگی در اروپا زندگی می‌کرد.  همانند جالب‌ترین آثار تواین، این اثر یک کتاب بد است که کتابی خوب در دل آن نهفته و تقلا می‌کند از آن بیرون بیاید، و در آخر هم به طرزی قابل توجه موفق به این کار می‌شود. مانند تمامی واپسین کارهای دیگر او این اثر دربرگیرنده ی یک جدال عمیق و کشمکش اخلاقی است که خود را متناوباً در حالت و شکل کمدی و تراژدی نشان می‌دهد. همچنین این داستان با لحنی پیچیده نگاشته شده که به کتاب حالت نقص و سردرگمی هنری، و در عین حال ژرفای عمیق اخلاقی می‌دهد. محصول این رویداد در بسیاری موارد ابهام است؛ اما نه ابهامی به دلیل ضعف مشخص در نگارش (پرداخته نشدن موضوعات به طور کامل، شکل نگرفتن کامل داستان و تغییر ناگهانی لحن)‌، بلکه ابهامی زاییدن‌ی سخت‌ترین و پیچیده‌ترین نوع به کارگیری صنایع ادبی؛ به کارگیری طنزی مستمر، تندوتیز و دورنگر که خواننده را تا آخرین پیچ‌وخم‌های داستان تنها نمی‌گذارد. بنابراین عجیب نیست که این رمان به شهرت مبهمی نیز دست یافته است؛ به نظر می‌رسد اغتشاش سطحی و در عین حال نیروی فوق‌العاده‌ی داستان منتقدان را سردرگم کرده است. »
 


مالکوم بَردبِری معتقد است:‌«این اثر در حقیقت بسیار قابل ملاحظه است؛ یک «کمدی مشکلات» تقریباً در معنای شکسپیر آن. در ضمن این اثر یکی از بهترین رمان‌های اواخر قرن نوزدهم آمریکا به شمار می‌آید ـ کتابی در مورد تنش‌های دهه‌ی بغرنج دگرگونی و گذار که در آن نگاشته شد؛ دوران فروپاشی دورانی که تواین خود آن را عصر طلایی می‌نامید، و همچنین کتابی که بی‌شک ما را به بسیاری از طنزهای نوگرایانه‌ای رهنمون می‌شود که برای ادبیات قرن بیستم بسیار مهم بوده‌اند.  شاید این کتاب مختصری از بهترین رمان تواین ضعیف‌تر باشد، اما احتمالاً جالب‌ترین رمان او به حساب می‌آید و مطمئناً رمانی است که اگر کسی بخواهد تواین را بفهمد، اهمیت او را در پیشینه و سنت امریکا بداند، یا این‌که بداند آن سنت چگونه با موقعیت‌های جدید روبه‌رو شد و راهش را به سوی قرن بیستم باز کرد، نمی‌تواند از خواندن آن اجتناب کند.»